வன்முறை..

கடவுள் ஒருநாள் எனது தெருவில் எதிர்ப்பட்டார். என்னிடமிருந்த தன் பிம்பங்களைளயெல்லாம் அழித்தபடி.. ஒரு பிச்சைக்காரனின் சில்லறைத்தட்டில் திருடிக்கொண்டோடுபவனின் புன்னகையில் கடவுளின் சாயல் ஒளிந்திருந்ததனை நான் கண்டேன்.. பிறகொரு நாள் மாலையில் என் நிலைக்கண்ணாடியிலும் அவரைப் பார்க்கநேர்ந்தது.. எல்லோரும் நினைப்பது போலில்லை கடவுள் அப்படியும் இருக்கலாம்..

எனது கவிதைக்குள் ஒழிந்திருக்கிறது திசையறியாப்பறவையின் சிறகுகளின் தத்தளிப்பு.. உள்ளோடும் சொற்களினதும் வாக்கியங்களினதும் அர்த்தங்களை நான் மறந்துவிட்டேன் இறகினைப்போல் அலைந்து கொண்டிருக்கிறது கவிதை திசையறியாப் பறத்தலின் தவிப்பில் உதிரும் இலைகளைப் பின்பற்றியபடியிருக்கிறது மனம் எனை ஏந்திக்கொண்டிருப்பது காற்றின் எந்தக்கிளை

வலிஉணரும் தருணங்களில்எங்கிருந்தோ முளைக்கிறதுஎனக்கான கவிதை காற்றழிந்த மணல்வெளியில்காத்திருக்கும்என்காலடிகாற்றில் அழிவதற்காய் நான்கானலைஅருந்த தயாராகையில்எப்படியாவது காப்பாற்றிவிடுகிறது மேகம் எனக்குத் தெரியும்கடித்துவிடுகிறகடைசிநொடி வரைக்குமேபுகழப்படும் எறும்புகள் ஆனாலும்எறும்புகளிற்குகவலைகிடையாஎதைக்குறித்தும் என்வழியெங்கும்நிறுவிக்கிடக்கிறதுஎறும்புகள் உடைத்தகற்கள் த.அகிலன்