புன்னகை விற்பவள்

என் கவிதையின்கரங்கள்நீண்டபடியிருக்கின்றனசொற்களைத்தேடி…. தாயின் இறகுகளைநீங்கித் தப்பும்ஒர் தனியன் குஞ்சைப்போலசிக்கிக்கொள்ளாதுதப்பியலைகின்றன சொற்கள்… ஊழியோய்ந்த நிலத்தில்எஞ்சியஒற்றைக்குழந்தையின்திணறலெனஅழுதபடியிருக்கிறதுஎன் கவிதையும்அதன் மனமும்….

அன்பேஉன் நினைவுகளில்நொருங்கும் என்னிதயத்தை நீயே வைத்துக்ககொள்….. என்தேவதையேபாசாங்குகள்எதுவுமற்ற மெல்லிய மலர் என் இதயம்நீநீ மட்டும் தான் வேண்டும் அதற்கு…சர்வநிச்சயமாய்வாழ்வின் நீளத்துக்கும்நீ மட்டும் தான் வேண்டும் அதற்கு… என்புன்னகையின்ஒரத்தில் இருக்கின்றஅன்பின் பெரும்வலியைஎப்படிச்சொல்லுவது….. தேவதைகள்யாரும் புகமுடியா என்னிதயம்தேவதைகளின் தேவதையேஉன்னால் தான் நொருங்கிற்று கொஞ்சம் இரங்கிவாஎன் இதயத்துள் இறங்கு த.அகிலன்