நினைவுகள் மீது படியும் நிழல்…

காற்றுக்கலைத்துப்போனமேகச்சிற்பத்தின்மீந்த பாதியைப்போலிருக்கின்றனஉன் நினைவுகள் நம்பிரிவின் முதற்கணங்களின்துளிர்த்த கண்ணீரின்ஈரம்உலர்ந்து போய்விட்டிருக்கிறது. எனக்குகுழப்பமாயிருக்கிறது.. நேற்றுக்கடந்துபோனஒருத்தியிடம்.எப்படி வந்தன?உன்புன்னகையின் ரகசியங்கள்..

ஒரு பேனாவைப்போல்எப்போதும்கொட்டிவிடத்தயாராய்என்னுள்நிரம்பிவிட்டிருக்கும்ஞாபகங்கள்…… சின்னதாய்ஓர்எறும்பின் ஊரல் கொஞ்சம்நளினமாய் மோதும்மெல்லியகாற்று ஏன்? ஒரு தேனீர்க்குவளையின் ஒரம் கூடப்போதுமானதாயிருக்கும் ஞாபகங்களைக்கிளறி விடுவதற்கு.. இன்னமும்என்னுள்புருவம் சுருக்கிபார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிறாய்நீ. மறுபடியும்மீன்தொட்டிஉடைந்து நொருங்குகிறதுமனசுள்; நான்மூடிவைத்துவிடுகிறேன்பேனாவைமீண்டும்ஏகாந்தத்தில் இருந்துஇறங்கும்மனசுஇயல்பிற்கு….

இன்று உயிராயுதங்கள் என்று வர்ணிக்கப்படுகின்ற கரும்புலிகளினுடைய நாள் அதை முன்னிட்டு கவிஞர் பஹீமாஜஹான் எழுதிய ஒரு கடல் நீருற்றி என்கிற கவிதை இங்கே மறுபடியும் இடப்படுகிறது. படம் மூனாஒரு கடல் நீருற்றிநட்சத்திரங்கள் பூத்த வானம் விரிந்திருந்தது!எமக்குப் பின்னால்பாதியாய் ஒளிர்ந்த நிலவு தொடர்ந்து வந்தது!தூரத்து வயல் வெளியை மூடியிருந்ததுவெண்பனிதென்னைகளில் மோதி குடியிருப்புகளை ஊடுருவிஎம் செவி வழி நுழைந்ததுவங்கக் கடலில் எழுகின்ற அலையோசை !சந்தடி ஓய்ந்த தெரு வழியேநீயும் நானும் விடுதிவரை நடந்தோம்…