முத்தங்கள்

  01. காலம் ஒரு கொடியகனவாயிற்று உன் பிரியங்கள் என்னை மீளெழுப்பின உனது வார்தைகள் எனது காயங்களை ஆற்றின   உன் பார்வைகள் தொலைந்து கொண்டிருந்த என்னைக் கண்டுபிடித்தன.. என்ன சொல்ல   எனது சாம்பர் மேட்டிலிருந்து புதியமுளைகளை உருவாக்கும் உனது புன்னகைகளை என்னோடே விட்டுவிடு நான் பிழைத்துப் போகிறேன்…   02. நான் தயங்குகிறேன் மிகவும் உன் பிரியத்தின் சுவர்கள் கண்ணாடிகளால் ஆனவையாயிருக்கையில் கற்களை வீசிவிடக் கூடாதென்கிற தயக்கம்…

கூரையின்முகத்தில் அறையும்மழையைப்பற்றியஎந்தக்கவலையும் அற்றதுபுது வீடு இலைகளை உதிர்த்தும்காற்றைப்பற்றியும்இரவில் எங்கோகாடுகளில் அலறும்துர்ப்பறவையின் பாடலைப்பற்றியும்எது விதமான துயரமும் கிடையாதுபுது வீட்டில் ஆனாலும் என்னஅதன் பெரியயன்னல்களினூடேநுழையும்நிலவிடம்துளியும் அழகில்லை…… த.அகிலன்

என் எதிரேயிருக்கும் தேனீர்க் குவளையுள்வீழ்ந்து ஓய்கிறதுமின் விசிறி….. நான்மூடப் படாதகவிதைப் புத்தகத்தைமறுபடியும் பிரிக்கிறேன்…. தாள்களிடையில்தட்டுப் படுகின்றஉன்ஞாபக ஸ்பரிசங்கள்என்விரல்களில் வழிய இந்தக் கவிதையைஎழுதத்தொடங்கினேன் ….