கேவலமான பிரார்த்தனையும் துயரவியாபாரமும்…

01. அப்பா இன்றைக்கும் கனவில் வந்தார் நினைவுக்குள் மிதக்கிற சிகரட் முத்தமும் சாராயம் நெடிக்கிற கச்சான் அல்வா உருண்டையும் இன்றைக்கும் அவரிடமிருந்தது… தாடிமொய்த்த அவர் கன்னத்துக்கு நான் அளிக்கும் முத்தத்தின் விலையாய் கச்சான் அல்வாவைச் சொல்கிறார்… எப்போதும் அவர் இப்படித்தான் வருகிறார்.. நான் வளர்ந்ததை அப்பா அறியாரா இல்லை வளர்ந்த பின்னான அப்பாவை என் கனவுக்குத் தெரியாதா பத்தொன்பது வருடங்கள் கழிந்துவிட்டதென்றும் என் முத்தங்களிற்கான காரணங்களும் அர்த்தங்களும் மாறிப்போயின என்பதையும்…

என் மரணத்தின்போதுநீ ஒரு உருக்கமானஇரங்கல் கவிதையளிக்கலாம்ஏன்ஒரு துளிகண்ணீர்கூட உதிர்க்கலாம் என்கல்லறையின் வாசகம்உன்னுடைதாயிருக்கலாம்அதை ப+க்களால் நீநிறைக்கலாம் நீஎன்னோடு அருந்தவிருக்கும்ஒரு கோப்பை தேனீரோவரும்பௌர்ணமியில் நாம் போவதாய்ச் சொன்னகடற்கரை குறித்தோஎன்னிடம்எண்ணங்கள் கிடையாது இப்போதுஎன் எதிரில் இருக்கும்இக்கணத்தில்உன் புன்னகைஉண்மையானதாயிருக்கிறதா? த.அகிலன்

என் காதலே! இந்தப் பூமிப்பந்தின்எல்லா நுனியிலும்நீதான்நிறைந்து கிடைக்கிறாய்….. என் வார்த்தைகள்திணறும். உனைவிபரிக்கச் சொல்லற்றுத்துடிக்கும்என் கவிதை…. உதிரமுடியாத ப+க்களை எப்படித்தான்கைவசம் வைத்திருக்கிறாய்மாறாச் சிலிர்புடன்காதலின் தெருக்கள் எங்கும்விரவிக்கிடக்கிறது பூக்கள். குடித்துத் தீர்ந்தபின்பும்திகட்டித் திகட்டிமிஞ்சிக்கிடக்கிற அன்பின் பானமாய்நிறைந்து வழிகிறாய்.. என்வாழ்வின் ஒவ்வொருதுளியிலும்உனக்குத்தான்பாதிசீச்சிமுழுவதுமே உனது த.அகிலன்